امام حسن - مدیحه سرای بیتانه

مداح بیتانه در خدمت شما سروران عزیز

بابت مجالس روضه خوانی وذکر مصیبت *** شماره تماس:09159928520

***

حرف ناگفته چشمان ترش بسیار است اشک او راوی یک عمر غم وآزار است روز وشب گریه کن روضه یک مسمار است قلب او زخمی از ضرب در ودیوار است داغهایی که کشیده است همه معروف است پس ببخشید اگر روضه من مکشوف است

دستی که شعر دفتر دل را نوشته است دست مرا به پای تمنا نوشته است چون دید اشک شوق سحر موج میزند چشم مرا ادامه دریا نوشته است دستان عشق نام امام کریم را زیباترین ترانه دنیا نوشته است انکس که داد جان به تنم با نگاه تو اقا تورا امام مسیحا نوشته است نام تورا به صفحه پیشانی ام خدا با رنگ سبز حضرت زهرا نوشته است تو امدی و خواهش دستان من شدی ارشدترین ستاره زهراحسن شدی اعجاز ناز چشم تو اعجاز دلبری است عینا شبیه معجزه های پیمبری است خیرات تو هنوز سرسفره های ماست اقا کریم بودن تو چیز دیگری است اصلا بعید نیست که سلمانمان کنی جایی که کارچشم شما ذره پروری است محشر فقط قیامت و هول و هراس نیست نام حسن خودش به خدا نام محشری است گویا حسن ستاره همزاد فاطمه است ازبس که اولین پسر خانه مادری است ای اولین ستاره همزاد فاطمه لالایی شبانه لبهای فاطمه درازدحام کوچه نشسته گدای تو تاکه دخیل اشک ببندد به پای تو قرآن بخوان و باز ببین بند آمده این کوچه از تلاوت گرم صدای تو وقتی که نقش حضرت تو آفریده شد تبریک گفت بر خودش حتی خدای تو امشب کنار سفره افطار خود علی افطار کرده با نمک خنده های تو تو آسمان خانه زهرای اطهری چون روی دوش حضرت مولاست جای تو آقا دوباره برتنمان جان نمیدهی امشب به دست خسته مان نان نمیدهی فرصت بده که عاشق شیدایی ات شوم مجنون سرو قامت لیلایی ات شوم من را بیا به خاطر زهرا قبول کن تا اینکه خاک مقدم زهرایی ات شوم دل را ببر به ساحل امن نگاه خود تا بعد غرق رحمت شیدایی ات شوم باید بمیرم از سر شوق رسیدنت تا زنده نگاه مسیحایی ات شوم من را برای نوکری ات انتخاب کن یاکه مرا غلام غلامت خطاب کن با زهر دشمنی که نفس راگرفته بود آتش میان سینه او پا گرفته بود حتی مدینه محرم درد دلش نبود شهری که بوی غربت مولا گرفته بود تیری که خورد گوشه تابوت مجتبی قبلا به کوچه در دل اوجا گرفته بود دستی پلید پیش غرور نگاه او برق نگاه مادر اورا گرفته بود **>

در نماز شب و هنگام دعا می گرید صبح با گریه او باد صبا می گرید یاد آن کوچه و بی چون وچرا می گرید بعد چل سال به یادش همه جا می گرید قصد این بار من از شعر که آقا بوده قسمت انگار کمی روضه زهرا بوده

زهر در تن نه که از غم جگرش می سوزد یاد مادر که بیفتد به سرش می سوزد غرق آتش در وپروانه پرش می سوزد از همان روز حسن با پدرش می سوزد کودکی بود ولی رنج پدر پیرش کرد غم مادر دگر از زندگی اش سیرش کرد

نه فقط زخم زبان از همه مردم بوده زهر در بین غم وغربت او کم بوده قاتلش آتش وآن خانه و هیزم بوده دست سنگین همان کافر دوم بوده ابتدا چادر مشکی حرم سوخته بود بعد هم تیر کفن را به بدن دوخته بود

داشت آن روز به لب روضه ای از سر می خواند قصه درد وغم و غربت حیدر میخواند داشت از سوز جگر روضه مادر میخواند بعد هم روضه جانسوز برادر می خواند چشمش افتاد به چشمان برادر با آه گفت لا یوم کیومک به اباعبدالله

دل من دست خودش نیست اگر می شکد قصه کرب وبلای تو کمر می شکند دل زینب هم از آن رنج سفر می شکند بر سر دیدن تو شام چه سر می شکند صوت قرآن تو در شام شنیدن دارد چوب دست از لب ودندانت اگربردارد مهدی نظری